Hoewel de gevolgen en risico’s van de bioindustrie voor het grootste deel van de bevolking bekend zijn, blijft dit wat betreft de visserij voor de meeste mensen onopgemerkt. Dit is echter minstens zo’n groot probleem. Daarbij komt dat de visserij zelfs nog steeds groeit. Volgens een FAO-rapport uit 2019 blijft de wereldwijde productie van vis, schaaldieren, weekdieren en andere waterdieren groeien en bereikte het 172,6 miljoen ton in 2017, een stijging van 4,1 procent vergeleken met 2016.

De belangrijkste problemen van de visserij

De visserij is de grootste oorzaak van de achteruitgang van de gezondheid en waterkwaliteit van oceanen. Afval van de visserij, zoals boeien, lijnen en netten, is verantwoordelijk voor meer dan tweederde van de grote plastic soep die in de oceanen wordt aangetroffen. Het beïnvloedt het vermogen van de oceaan om koolstof op te slaan en draagt hiermee bij aan de klimaatcrisis.

Overbevissing verstoort de voedselketens

Daarnaast treedt ecologische verstoring op als gevolg van overbevissing van bedreigde vissoorten. Deze veranderingen in de soortensamenstelling kunnen resulteren in een verschuiving van het ecosysteem.

Sommige vistechnieken veroorzaken ook de vernietiging van leefgebieden. Deze praktijken zijn destructief omdat ze van invloed zijn op het leefgebied waar de vissen leven. De gevaarlijkste technieken zijn:
– Blastvissen: het gebruik van explosieven om vis te vangen.
– Cyanide vissen: het gebruik van cyanide om vissen te bedwelmen en zo te vangen.
– Bodemvissen: het trekken van een visnet langs de zeebodem.

Verbied de bodemvisserij

Hoewel de eerste twee technieken verboden zijn, is bodemvissen nog steeds legaal. Ondanks dat het ongeveer 5 tot 25% van het leven op de zeebodem in een gebied in één keer verwijdert. Het afschrapen van de oceaanbodem bij het slepen van het visnet is verwoestend voor koraal, grondvissen en andere langlevende soorten die niet snel herstellen. Deze vernietiging verandert het functioneren van het ecosysteem en kan de samenstelling en biodiversiteit van soorten blijvend veranderen.

Bodemvissen is ook een van de technieken die meer bijvangst genereert. Bijvangst is het vangen van onbedoelde soorten tijdens het vissen, die meestal worden teruggegooid in de oceaan om vervolgens te sterven aan verwondingen. Bijvangst vertegenwoordigt ongeveer een kwart van alle vangst. In het geval van garnalenvangst is de bijvangst vijf keer groter dan de gevangen garnalen.

Het VN-millenniumproject probeerde in 2006 om de bodemvisserij te verbieden, om zo kwetsbare leefgebieden te beschermen. Dit is helaas niet gelukt. Aanhoudende overbevissing kan leiden tot afhankelijkheid, waardoor de vispopulatie niet meer in staat is zichzelf in stand te houden. Het is tijd om hier wat aan te doen en hier meer bewustzijn over te creëren. Doe je mee?